Czasy gramatyczne – Past Perfect

  1. Jak tworzymy zdania w czasie Past Perfect?

    1. Zdania twierdzące:

      Zdania twierdzące w czasie „past perfect” tworzymy dodając do podmiotu zdania operator „had” oraz imiesłów czasu przeszłego czyli tzw. trzecia forma czasownika (ang. past participle), np.: I had seen her somewhere before.

    2. Zdania przeczące i pytające:

      Zdania przeczące i pytające w czasie „past perfect” tworzymy w ten sam sposób co w czasie „present perfect” tylko zamiast słówka „have” lub „has” stosujemy „had”, np.: I hadn’t worked. Had I worked?

  2. Użycie czasu Past Perfect:

    1. Informacje ogólne:

      Czasu „past perfect” używamy kiedy mówimy o czynnościach lub wydarzeniach, które wydarzyły się przed jakimiś innymi czynnościami bądź wydarzeniami. He and his wife, the old lady who had received me, looked at each other in a frightened sort of way.

    2. Marzenia i nadzieje które się nie spełniły:

      Czasu „past perfect” używamy kiedy mówimy o niezrealizowanych życzeniach, marzeniach lub intencjach albo nadziejach, np.: Two days of fog, and not a sail sighted. Had hoped when in the English Channel to be able to signal for help or get in somewhere.

      * Czasu „past perfect” można użyć po „if”, „wish” i „would rather” kiedy mówimy o czymś co się nie wydarzyło, np.: I am in hopes that we need have no inquest, for if we had it would surely kill poor Lucy, if nothing else did.

    3. Wydarzenia i czynności następujące po sobie:

      Czasu „past perfect” zazwyczaj nie używa się kiedy jest mowa o czynnościach następujących jedna po drugiej w krótkim czasie, chociaż jest to możliwe w sytuacji kiedy chcemy podkreślić, że ta pierwsza czynność jest czynnością odrębną i niezależną od tej drugiej, np.: When I had told him the facts and got his signature to the necessary papers, and had written a letter with them ready to post to Mr. Hawkins, he began to ask me how I had come across so suitable a place.

      * Czasu „past simple” używamy kiedy czynność późniejsza jest efektem tej wcześniejszej lub istnieje między nimi powiązanie przyczynowo-skutkowe, np.: When I came close she bowed and said, „The Herr Englishman?”